Lieve Tahoma,

Ik zit al een tijdje met een probleem. Na alles zorgvuldig te hebben doordacht, ben ik tot een besluit gekomen over de toekomst van onze relatie. Het volgende is het geval…

Ondanks de menselijke hunkering naar continuïteit kennen alle dingen in het leven een begin en een eind.
Een kaars die opbrandt, de zon die onder gaat, de getijden  van de zee en menselijke gevoelens. Zo ook mijn gevoelens voor jou. Hoewel ik jou als persoon nog steeds op handen draag, zijn mijn romantische gevoelens verdwenen. Het zou hartstikke oneerlijk zijn om, met deze wetenschap, verder te gaan. Om deze reden zet ik dan ook een punt achter onze relatie. Dit alles zal waarschijnlijk als een behoorlijke klap komen en ik kan niet genoeg benadrukken hoe vervelend ik het vind. Toch hoop ik dat je op den duur in zal zien, dat het de juiste keuze was voor ons beiden.

Mijn hoop voor de toekomst, is dat wij elkaar als vriendenkunnen ontmoeten, onthoud dat alsjeblieft. Mocht je er nog over willen praten, dan weet je mij te vinden…

Liefs Arial,