Lieve Tahoma,

Sinds ik jou heb ontmoet, ben ik volledig van de kaart. Jouw prachtige ogen en die glimlach die mij deed smelten als een sneeuwvlokje in de woestijn… Ze staan voor eeuwig op mijn netvlies gegrift. En, eerlijk gezegd, de rest van jou mocht er ook wel zijn!

Mijn gevoelens voor jou, mijn lieve Tahoma, zijn dusdanig dat ik met mijn woorden geen raad weet. Telkens als ik denk genoeg moed verzameld te hebben om jou hierover aan te spreken, zinkt de moed mij weer in de schoenen…
Immers, wat zou jij wel niet denken als ik, als een naar lucht happende goudvis, voor jou stond?

Nee, dan is een liefdesverklaring langs deze weg toch een veel beter idee. Het liefst zou ik met jou meer tijd doorbrengen, wellicht in de vorm van een date? Naar Parijs lijkt mij erg romantisch. Als jij een ander idee hebt, laat het mij dan weten. Voor mij is jouw gezelschap het belangrijkste, de locatie kan mij gestolen worden.

Hopeloos verliefd en lichtelijk gespannen wacht ik jouw antwoord af.

Veel liefs,

Arial